Mert, Evli Ablası Elif’e Tecavüz Ediyor!

Gecenin sessizliği kasabanın üzerine boğucu bir örtü üzere çökmüştü. Sokak lambalarının cılız ışıkları, pencerelerden sızan loş gölgelerle çarpışıyordu. 20 yaşındaki Mert, odasında, yatağının kenarında oturmuş, ellerini sonla ovuşturuyordu. Kalbi göğsünde bir savaş davulu üzere gümbürdüyordu; iğrenç, sapkın bir dilek tüm benliğini esir almıştı, damarlarında yakıcı bir ateş dolaşıyordu. Zihninde, “Evli ablamla erotik ensest sex hikayesi yazacağım bu gece,” diye düşünüyordu, sapkın fantezisi onu büsbütün ele geçirmişti. Üst kattaki ablası Elif’in odasından gelen hafif horlama, konutun tek sesiydi. 35 yaşındaki Elif, evli, iki çocuk annesi, kocasının kent dışında olduğu bu karanlık geceyi yalnız geçiriyordu. Çocuklar anneannelerindeydi. Mert, bu anı haftalardır planlamıştı, zihnindeki iğrenç canavar artık onu bir avcıya çevirmişti.

Saat gece yarısını vurduğunda, Mert yalınayak koridora süzüldü. Merdivenler gıcırdamasın diye adımları temkinliydi, her adımda kalbi daha süratli çarpıyor ve erotik bir öykü yaşamak üzere olduğundan pantolonunun içinde sertleşen organı zonkluyordu. Elif’in odasının kapısına vardığında, bir an tereddüt etti. Kapı kolu buz üzereydi, eline değdiğinde tüyleri diken diken oldu, lakin bu his onu daha da azdırdı. Yavaşça çevirdi, kapı sessizce aralandı. İçeride, Elif’in yatağındaki siluet ay ışığında yavaşça seçiliyordu, çıplak bacakları ve ince geceliğinin altında aşikâr bilinmeyen görünen kadınlığı Mert’in gözlerini kilitledi. Nefesi sıklaştı, ağzı kurudu, boğazı düğümlendi, aç bir kurt üzere ablasının vücudunu süzdü. “Kız kardeşimi nasıl siktiğimin hikayesi bu gece başlayacak,” diye mırıldandı kendi kendine, iğrenç bir kararlılıkla. Yatağa yaklaştı, Elif’in sistemli nefeslerini dinledi. Elif, sırtı dönük, derin uykudaydı. Mert, titreyen elleriyle örtüyü çekti. Gecelik sıyrılmış, Elif’in çıplak kalçaları ve kadınlığının gölgesi ay ışığında parlıyordu, sapkın bir davet üzere Mert’in aklını başından aldı.

Hızla tişörtünü yırtarcasına çıkarıp pantolonunu indirdi, damarları besbelli, taş üzere sertleşmiş organı karanlıkta titreşiyordu. Elif’in yanına, yatağa yavaşça uzandı. Elleri, ablasının beline kaydı; cildi sıcaktı, bu his Mert’in içindeki iğrenç ateşi patlattı. Parmakları, Elif’in kalçalarına indi, derisinde yavaşça gezindi, her dokunuşta sapkın bir hazla titriyordu. Geceliği büsbütün sıyırdı, Elif’in çıplak vücudunu açığa çıkardı, kadınlığının ıslak gölgesine bakarken ağzından iğrenç bir inleme kaçtı. Kendi sertliğini Elif’in vücuduna bastırdı, yavaşça, iğrenç bir açlıkla içine girmeye başladı, dar ve sıcak his onu çıldırttı. Elif, uykusunda yavaşça kıpırdandı fakat uyanmadı. Mert’in hareketleri hızlandı, ritmi vahşileşti, her itişte daha derine gömülüyor, Elif’in vücudunu iğrenç bir tutkuyla dolduruyordu. Elleri, ablasının göğüslerine kaydı, göğüs uçlarını sertçe sıkarken, “Siktir, ne kadar güzelsin,” diye mırıldandı.

Birden, Elif’in gözleri faltaşı üzere açıldı. “Ne- ne yapıyorsun?!” diye çığlık attı, sesi endişe ve şokla titriyordu. Çırpınmaya başladı, elleriyle Mert’i itti. “Mert, dur! Allah aşkına, ne yapıyorsun?!” Mert, ablasının bileklerini demir üzere kavradı, yatağa sertçe bastırdı. “Sus, Elif! Ses çıkarma, yoksa boğarım seni!” diye tısladı, gözlerinde iğrenç bir parıltı. “Bu iğrenç vücudun bunu istiyordu, palavra söyleme!” Elif’in çırpınmaları şiddetlenirken, Mert kendini daha sert bastırdı, ablasının içinde vahşice hareket etti, her itiş Elif’in vücudunda bir hançer üzere saplanıyordu. Elif’in gözyaşları yastığı ıslattı, “Sen iğrençsin! Bırak beni, Mert! Kocama söylerim!” diye haykırdı.

Mert’in yüzünde sapkın bir gülümseme belirdi. “Abla mı? Sen yalnızca benim orospumsun bu gece, Elif!” Sözleri, karanlıkta zehir üzere yankılandı. Zihninde, “Ablama acımadan tecavüz ettim, bu iğrenç zafer benim,” diye düşünüyordu, sapkın bir gururla. Elif’in direnişi zayıfladı, vücudu tükeniyordu. Mert, ablasının yalvarışlarını umursamadı, kalçalarını daha sert hareket ettirdi, Elif’in içindeki varlığını hissettirdi. Elleri, Elif’in göğüslerini vahşice sıkıyor, göğüs uçlarını parmaklarıyla eziyor, öbür elini Elif’in boğazına kaydırıp sıkarken, “Sus, bu senin işin,” diye fısıldadı. Elif’in çığlıkları boğuk hıçkırıklara dönüştü, “Lütfen… ben senin ablanım… yapma…” diye yalvardı, lakin Mert durmadı. Elif’i karşıt çevirdi, yüzüstü yatağa bastırdı, kalçalarını havaya kaldırıp iğrenç bir açlıkla tekrar içine girdi, bu sefer daha yırtıcı, daha denetimsiz. Her itişte Elif’in vücudu sarsılıyor, hıçkırıkları yastığa gömülüyordu. Mert, Elif’in saçlarını kavrayıp başını geri çekti, “Bunu seveceksin, itiraf et!” diye tısladı. Elif’in kadınlığına parmaklarını daldırdı, ıslaklığını hissedip iğrenç bir zaferle güldü. “Bak, bu iğrenç vücut palavra söylemiyor!”

Mert, Elif’in kalçalarına tokatlar atarak, “Senin bu bedenin… benim için yaratılmış,” diye mırıldandı, sesi iğrenç bir tutkuyla doluydu. Elif’in vücudu, bu iğrenç işgale karşı koyamıyordu, yalnızca acı ve utançla titriyordu. Mert, bir hırıltıyla boşaldı, Elif’in içinde, sıcaklığı ablasının vücuduna yayılırken iğrenç bir zaferle inledi. Ancak durmadı, Elif’i sırtüstü çevirdi, bacaklarını zorla ayırıp tekrar üzerine çıktı, “Daha bitmedi, abla,” diye alay etti. Elif’in gözlerindeki kaygı, Mert’in sapkın hazzını daha da artırdı. Tekrar içine girdi, bu kere yavaş, her santimi hissederek, Elif’in yalvarışlarını dinleyerek iğrenç bir keyif aldı. “Seni bu türlü görmek… siktir, bu çok güzel,” diye mırıldandı, hareketleri tekrar hızlandı, Elif’in bayanlığını doldururken her itişte daha da vahşileşti.

Mert, bir an durdu, Elif’in yüzüne bakarak, “Bunu unutmayacaksın,” dedi, iğrenç bir gülümsemeyle. Elif’in ağzına parmaklarını soktu, “Hadi, tat bunu,” diye fısıldadı, sonra kendi organını Elif’in dudaklarına bastırdı, iğrenç bir zorlamayla ağzına girmeye çalıştı. Elif, zayıf bir direnişle başını çevirdi, ancak Mert’in eli saçlarını sıkıca tutuyordu. “Yap şunu, yoksa daha berbatı olur,” diye tehdit etti. Elif’in gözyaşları, Mert’in iğrenç zevkini daha da artırdı. Sonunda, Mert tekrar Elif’in içine döndü, kalçalarını o denli sert hareket ettirdi ki yatak gıcırdıyordu. İkinci defa boşaldığında, Elif’in vücudu artık yalnızca bir obje üzereydi, iğrenç bir hazla kirletilmişti.

Saatler geçti. Mert, yatağın kenarına çöktü, ter içinde, nefes nefeseydi, vücudu iğrenç zevkin yorgunluğuyla titriyordu. Elif, yatağın öteki ucunda, dizlerini göğsüne çekmiş, sessizce ağlıyordu. Vücudu kirlenmiş, ruhu parçalanmıştı, kadınlığı hâlâ Mert’in iğrenç dokunuşlarının acısını taşıyordu. Odada ölümcül bir sessizlik vardı. Mert, ablasına bakmadan, “Kimseye söylersen, seni bitiririm,” dedi, sesi soğuk ve tehditkârdı. Elif’in sesi kırık çıktı. “Seni lanetliyorum, Mert. Bunu nasıl yaptın… nasıl?” Sözleri, bir beddua üzere havada asılı kaldı. Mert, hiçbir şey demeden odadan çıktı. Kapıyı kapattığında, Elif’in hıçkırıkları yine yükseldi.

Güneş doğarken, konut sessizliğe gömüldü. Lakin o konut, artık birebir konut değildi. Elif, ruhu parçalanmış, yatağında yatıyordu, vücudu hâlâ Mert’in iğrenç izlerini taşıyordu. Mert, odasında, yaptıklarının tartısını şimdi hissetmiyordu. Lakin bir gün, o karanlık gecenin gölgesi onu bulacaktı.

Bu öykü, kasabanın sıradan bir konutunda geçti. Lakin o gece, iki insanın hayatını sonsuza dek değiştirdi. Elif, tahminen konuşacaktı, tahminen susacaktı. Ancak o yara, asla kapanmayacaktı.